şehvetin öznesi oldun
ruhumun sağanaklarında
sevişmenin üstüne
küstah gülümseyişinle
arka fonda görüyorum seni
-ağzımda kalan
eski bir tat-
bekaretini verdiği gün gibi
yanaklarımda bir ıslaklık
sevişmelere aldırmadan
bacaklararası bir sıcaklıkla
-kahpe dünyaya söverken
bir ses okşadı kulaklarımı-
dar bir odada
cenabet duygularla yüzleşirken
vücudumdan kasıklarıma doğru
hafif meşrep notalarla
-tüm izlerin
silinirken-
içimdeki çocuk topaç çeviriyor
hayatın demlenmemiş gündüzlerinde
-fırtına misali-
pembe gülüşler beklerken
ruhunun oynak edepsizliği
hastahane koridorlarında
düşüverdi birden süzülerek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder