Bu Blogda Ara

20 Temmuz 2010 Salı

Avazdan kopan yalnızlık

Ne zaman bir iki damla suyu bir arada görsem
Senli günlerimi yakalarım
Yaşıtlar yatakta meşk yapadursun
İnkara yertenirken dilim sevgine
Aman kimselerin haberi olmasın
Su döküp kapıyı yavaşca kapatan ayrılıklarla
Gülüşüm bedenimin ağır tonunda
İsyanları bastırılan iki çıplak teselli gibi
Okşamak istiyor yalnızlığım
Sıkıldım tutuklu bakmaktan sabahlara
Sen mavi sevişmelere at bedenini
Dilimin ucunda yasak sözcükler biriktiriyorum
Kelimelerle sevişirdik her akla esişte
Bir yılanın bedeni gibi kıvrak zihinlerimizin özgürlüğünde
Kimi zaman bir cenin kadar çaresiz kaldık karşısında
Güneşsiz bir sıcaklığa soyundum
Artık ne senin için ne kendim için utanacağım

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder