Bu Blogda Ara

27 Temmuz 2010 Salı

kırmızı yağmur

Bir geceydi vede artık susmalıydı bütün zamanlar aslında sen gidince içi boş parantezleri doldurup bir kaç deli zaman rengi bildik yaşanır siyahın tonlarında kavuşur an bu kaçıncı düş'üdür imgelerin zikzaklar çiziyor aklım dolambaçsız yollarda bölündükce büyüyor korkularım
günlüğümü buluyorum yastığının altında ve bir yer'inde benden bahsediyorum dört harf iki hece ile öylesine biri diye
içinde bir nottu mutluluğumuz az öz ve kısacık yada bilinmeyen bir kelime idi aşk-yanında yorgun bir acaba gülümsedi usulca-
kırmızı yağmurların kedere yenik düşdüğü günlerdeyim

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder